Ma-nyate
Nang Kabisah: Amang Isap
Wayah musim panghujan nang kaya ini, be-memakan nang panas-panas jadi kabiasaan warga. Mintu jua warga Kampung Sawa. Mun kada ma-warung mancari gagodoh panas, bubuhannya lajur aja ba-acaraan. Bamasakan judulnya.
“Asa dingin banar malam ini. Ayu kita bamasakan nah..,” jar Anang Aspal mambawai bubuhan nang takana jaga malam.
“Akur banar aku. Kabalujuran tadi aku ada daging di rumah. Sudah jua pang ku niat-akan sagan iwak bamasakan bubuhan kita nang jaga malam ini,” jar Utuh Kumandrah maulah himung bubuhannya.
“Bah, mantap banar tu. Ayu ja aku barasnya, tampulu tadi hanyar mamabrik baras buyung..,” Nanang Akin umpat jua baturukan.
“Apa beras buyung, wah enak betuk itu. Nasinya panas-panas tambah daging, aduh bisa mabuk kita ni..,” jar Pa De Asem nang manuhai jaga.
Handap kesah, asing-asingnya bulik ka rumah. Akin pamulaan datang mambawa baras nang sudah babasuh.
“Ni sa kenceng-kencengnya ku bawa. Jadi sisa mananggar aja kita,” jar Akin nang lajur aja mananggar keceng ka kumpur gas nang baadaan di Pos Jaga Kampung Sawa.
Kada saapa datang Anang Aspal mambawa rerampah sagan mamasaki daging lawan maulah sambal.
“Mantep sudah, tapi Kumandrah kok engga muncul ya..,” jar Pa De Asem.
“Kita-kita mangarati dagingnya dahulu Pa De ae..,”
“Mudah-mudahan aja..,”
Kada saapa kurihing-kurihing Utuh Kumandrah datang sambil mambawa jidar baisian daging.
“Bah, mun sudah ikam tataki halus-halus kaya ini baiknya kita manyate aja. Mun mintu aku handak maambil harang dahulu,” jar Nanang Akin.
“Tanang aja Kin, aku sudah mambawa harang, anu… Aspal tulung ambilakan harang bagantung di sapida mutur ku,” jar Kumandrah.
Rami bubuhannya manyucuki daging ka bilah lidi. Anang Aspal takana tugas manyala’i apinya.
“Daging ayam ini ngarannya. Pina putih napa..,” jar Akin manangguh. Kumandrah kada mahiihakan, inya takurihing aja sambil mancucuki ka lidi.
Uma ai mandingur di hidung wayah satenya dipanggang. “Duh..harumnya. Raja Akin ni maulah bumbu. Ini bisa bangunan urang sakampung mancium baunya,” jar Nanang Abay sambil tetawa-tetawa.
Tuntung sudah sakira saratus cucuk sate. Asing-asingnya bahancap maambil nasi nang saing harumnya.
“Uma ih nyamannya. Tapi kenapa ikam maka lawan garih Tuh makannya,” jar Aspal ka Utuh Kumandrah.
“Aku tadi ditangati bini, kalu pina ba ambuh darah tingginya jar..,” sahut Utuh Kumandrah kada tahu-tahu.
Hanyar dedua bilah sorang manyikat sate, datangan bubuhan nang lain. Alin lawan Koh Lim mancungul badahulu. “Umalah bubuhan ikam bamasakan kada babawaan,” jar Alin nang lajur aja maambil ka sate. Mintu jua nang lain. Kada saapa lingis sudah sate nang ratusan cucuk tadi.
“Daging apa tadi tu Tuh, maka nyaman banar. Dipadahakan ayam katiya lain, atawa lantaran bumbunya kah nang harat..,” jar Alin ka Utuh Kumandrah nang lajur aja ka sapida muturnya.
“Bubuhan ikam handak tahu kah nang dimakan tadi?”
“Daging apa tadi..,” jar Pa De Asem pina curiga.
“Ini nah urangnya nang ikam makan tadi…,” jar Utuh Kumandrah sambil manyurung ka kupalanya.
“Huakkkkk…huakkkk…huakkk..,”
Lajur rami bubuhannya muntahan. Napa kupala bidawang nang disurung Kumandrah sambil tetawa banar inya. ()